REFLEKSJE JUBILATÓW

To nie był łatwy rok, on był inny. 

Rok temu mój syn trafił na terapie do ośrodka, wiem że by nie przeżył gdyby się nie znalazł w tym magicznym, dobrym miejscu. Myślałam sobie, że udało mu się wytrzymać 3, 4 dni to może wytrzyma więcej i udało się 40 dni. Teraz mija rok. Bardzo chciałabym podziękować z całego serca wszystkim, którzy nam pomogli  – Marysi, która jest niesamowitą dobrą i ciepłą osobą; Agatce, której łagodny ciepły głos działał jak balsam na moje serce; całej mojej grupie, na której dowiedziałam się, że byłam najlepszą mamą jaką umiałam być… I najważniejsze – nigdy nie byłam oceniana, nigdy nie powiedział mi nic przykrego. Jeszcze raz bardzo dziękuje i codziennie proszę o 24 h trzeźwości dla mojego Dominika.

Dzisiaj byłam na rocznicowym mitingu, obchodziłam 7 swoją rocznicę trzeźwości.

…Alkohol był obecny w moim życiu cały czas od lat młodzieńczych. 8 marca 2016 roku postanowiłam, że chcę się leczyć i być trzeźwą. Po tym postanowieniu, zapisałam się na jedną terapię, która zakończyła się fiaskiem. W międzyczasie piłam, chodziłam na mitingi i w sumie to w ogóle nie wiedziałam o czym ludzie na tych spotkaniach mówią.  Ale chciałam się dalej leczyć. Zaraz potem zapisałam się na drugą terapię, która również okazała się nieudana. Ale dalej chodziłam na mitingi i dziwiłam się że uczestnicy na nich mówią, że są trzeźwi  przez 2 tygodnie, miesiąc, pół roku, rok, 2 lata 10 lat i 20 lat, jak Oni to robią? Po tej terapii piłam i balowałam przez miesiąc czasu. Aż po miesiącu moja rodzina przywiozła mnie do Ośrodka Uzależnień “Tu i Teraz”, bo ja chciałam się dalej leczyć i być trzeźwą, ale nie wiedziałam jak to zrobić.  Dziwne, ale po przyjeździe przywitano się ze mną jak z najlepszym członkiem rodziny, nikt na mnie nie krzyczał, nikt mnie nie wyzywał, nikt nie mówił o tym że piję, nikt nic nie chciał oprócz tego żeby być, nie pić, uczestniczyć w zajęciach terapeutycznych, robić notatki, słuchać i mówić, uczestniczyć w mitingach. Po krótkim czasie pobytu w Ośrodku, zaczęłam chłonąć przekazywaną przez terapeutów wiedzę jak gąbka, robiłam notatki, zadawałam pytania, na które uzyskiwałam wyczerpujące odpowiedzi, mówiłam o sobie na mitingach, wreszcie zaczęłam rozumieć, o czym na tych spotkaniach mówią ludzie. Słuchałam i trzeźwiałam.

Po miesiącu pobytu w Ośrodku, wyposażona w lektury, notatki, odpowiednie narzędzia i wiedzę wróciłam do domu. Pierwszy rok trzeźwości, to była ciężka praca nad samą sobą, czytanie lektur, codzienne chodzenie na mitingi, utrzymywanie kontaktu z Ośrodkiem “Tu i Teraz”, wykorzystywanie tych narzędzi, które zostały mi podarowane na terapii, odzyskiwanie zaufania rodziny. I te schody, schody były rysowane na jednej lekcji terapeutycznej i pokazywały na jakim stopniu się zatrzymałam i trzeźwieję i co się stanie jeżeli zrezygnuję z tej walki. Bardzo boję się tych schodów. Drugi rok trzeźwości to też ciężka praca nad sobą i otoczeniem.

Dzisiaj mam 7 lat trzeźwości. Nie wiem co by było gdybym nie trafiła do Ośrodka Uzależnień “Tu i Teraz”, gdybym nie spotkała cudownych, cierpliwych i wyrozumiałych terapeutów i ludzi związanych z tą terapią, którzy w moją trzeźwość włożyli cały profesjonalizm, całą swoją wiedzę i serce. Dzięki Nim, 7 lat temu dostałam Nowe Życie, którym chcę się cieszyć jak najdłużej. Dziękuję wszystkim Terapeutom i całej Obsłudze “Tu i Teraz” za pomoc i wsparcie. Polecam Was wszystkim potrzebującym Waszej pomocy. 

Aha, jeszcze jedno, dzięki Wam nauczyłam się pokory, a to jest bardzo ważne w trzeźwieniu.