Terapia współuzależnienia

Rozpoznanie problemu współuzależnienia i rozpoczęcie terapii

Pierwszym krokiem w terapii współuzależnienia jest zrozumienie i zaakceptowanie faktu, że osoba dotknięta tym zjawiskiem potrzebuje pomocy. Nasi terapeuci pomagają klientom rozpoznać objawy współuzależnienia, takie jak brak granic osobistych, poczucie odpowiedzialności za uczucia i zachowania innych czy nadmierne zaangażowanie w problemy uzależnionego. Uświadomienie sobie istnienia problemu jest kluczowe dla podjęcia decyzji o zmianie.

Terapia współuzależnienia pozwala osobom dotkniętym tym problemem poznać mechanizmy uzależnienia oraz zrozumieć, jakie czynniki wpływają na rozwój tego zjawiska. Dzięki temu są one w stanie lepiej zrozumieć sytuację osoby uzależnionej oraz swoją rolę w jej życiu. Zrozumienie mechanizmów uzależnienia jest ważne również dla zapobiegania nawrotom współuzależnienia.

Terapia współuzależnienia uczy też osób dotkniętych tym problemem asertywności oraz wyznaczania granic w relacjach z innymi. Dzięki temu osoby te stają się bardziej świadome swoich potrzeb, uczą się mówić “nie” i bronić swojego prawa do własnych uczuć i przekonań. W efekcie ich relacje z innymi ludźmi stają się zdrowsze, a poczucie własnej wartości wzrasta. Trzeba jednak pamiętać, że taka terapia może nie być w pełni skuteczna, jeśli relacja z osobą uzależnioną nie ulegnie zmianie lub nie podda się ona terapii dla alkoholików. Otoczenie współuzależnionego również musi sprzyjać jego wyjściu z tego stanu.

Czym charakteryzuje się osoba współuzależniona?

Osoba, która powinna udać się na terapię współuzależnienia, wykazuje wiele typowych dla tego stanu objawów. Są one niezwykle uciążliwe w codziennym życiu, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Osoba współuzależniona charakteryzuje się przede wszystkim tym, że:

• Uporczywie koncentruje swoje myśli, uczucia, zachowania wokół picia współmałżonka, rodzica, brata, siostry itd.
• Coraz więcej energii i czasu zabiera jej ratowanie alkoholika oraz rodziny przed negatywnymi skutkami picia.
• Wstydzi się przed ludźmi tego, co dzieje się w domu i skrzętnie to ukrywa.
• Nie potrafi się bawić ani odprężyć, bezustannie odczuwa napięcie.
• Ignoruje swoje potrzeby i ma często obniżony nastrój, użala się nad sobą.
• Cierpi na bezsenność, nerwicę, coraz częściej sięga po leki uspokajające.
• Odczuwa lęk przed porzuceniem oraz niemożność rozstania się z osobą pijącą.

Czasami trudno jest przekonać osobę współuzależnioną, że alkoholizm współmałżonka nie jest jej jedynym problemem. W Polsce terapia współuzależnienia nie jest terapią zamkniętą ze specyficznym programem. To jest raczej doraźna pomoc, uzyskana w ramach kontaktu z poradnią przeciwalkoholową, w poradnictwie rodzinnym, w ruchach samopomocy (Al-Anon, Kluby Abstynenta) czy w rozmowach z duszpasterzem.

Obliczono, że na każdy rok życia w chorej sytuacji rodziny z problemem uzależnienia od alkoholu potrzeba kilka miesięcy intensywnej pracy psychologicznej przywracającej zdrowie. Bardzo skuteczne w tym sensie są grupy wsparcia dla osób współuzależnionych. Na swoich spotkaniach członkowie dzielą się swoim doświadczeniem, nadzieją, a także zdrowymi wzorami życia i postępowania w związku z alkoholizmem bliskiej osoby.

Dlaczego ludzie popadają we współuzależnienie?

Życie pod jednym dachem z osobą uzależnioną prowadzi do współuzależnienia, które polega na całkowitym podporządkowaniu swojego życia do reguł narzuconych przez alkoholika. Osoba współuzależniona (najczęściej partner) czuje się odpowiedzialny za rodzinę i robi wszystko, by zachować pozory normalności, zwłaszcza wobec świata zewnętrznego, zapominając o swoich potrzebach. Współuzależniony próbuje heroicznie walczyć z alkoholizmem członka rodziny, narażając się na konflikty oraz agresję z jego strony.

Konsekwencją jest cały zespół negatywnych emocji, które osobie współuzależnionej towarzyszą na co dzień, prowadząc do zaburzeń emocjonalnych, a nawet psychosomatycznych. Odczuwa ona nieustannie napięcie i stres, ponieważ w każdej chwili spodziewa się nieprzyjemnej sytuacji związanej ze stanem nietrzeźwości członka rodziny. Poczuciu lęku towarzyszy wstyd i upokorzenie, a często także gniew, rozpacz i poczucie bezsilności.

W efekcie pojawiają się stany lękowe i depresyjne, a także działania autodestrukcyjne i dolegliwości fizyczne. Takim osobom poza kompleksową terapią współuzależnienia często pomaga uczestnictwo w grupach wsparcia dla rodzin alkoholików, dzięki którym uświadamiają sobie swoje współuzależnienie i powoli powracają do równowagi emocjonalnej.

Terapeuci i personel Ośrodku TU i TERAZ mają wiedzę i własne doświadczenia na temat terapii współuzależnienia, są gotowi pomóc dzisiaj i wspierać w przyszłości.

Jesteś osobą współuzależnioną? Potrzebujesz wsparcia? Skontaktuj się z nami.

Poniżej krótki film z Ulą – żoną alkoholika. Urszula wspiera pracę naszego ośrodka oraz prowadzi spotkania grup wsparcia.

Współuzależnienie to nie tylko i nie tyle efekt życia w bliskim kontakcie z osobą uzależnioną, współuzależnienie okazuje się odrębną formą zaburzonej osobowości i wymaga specyficznej interwencji terapeutycznej.

Terapeuci i personel Ośrodku TU i TERAZ mają wiedzę i własne doświadczenia na temat terapii współuzależnienia, są gotowi pomóc dzisiaj i wspierać w przyszłości.

Współuzależnienie jest spowodowane stresem, wynikającym z bliskiego i stałego kontaktu z osobą uzależnioną od alkoholu lub narkotyków. Symptomy współuzależnienia nie znikną bowiem w sposób automatyczny po odwyku alkoholowym osoby uzależnionej czy po zerwaniu więzi z tą osobą. Terapia współuzależnienia bywa często trudniejsza niż terapia uzależnienia.